ΤΟ ΧΡΕΟΣ
1/5
ΤΟ ΧΡΕΟΣ Γινόταν τα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση την περίοδο της Covid-19, η εκδήλωση μνήμης για τον Λυκούργο Γαϊτανάρο+ (7/1/1927-13/10/2018), ένα τρισάγιο δηλαδή στη μνήμη του και ένας φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των παλαιμάχων του Π.Σ. «Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ» και του ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΥ Γ.Σ.1888. Οι δύο Πρόεδροι των συνδέσμων παλαιμάχων Μανώλης Θεοδώρου και Σταύρος Χριστόπουλος, πήραν την έγκριση από τα συμβούλια τους για να αποκτήσει εύρος η συγκεκριμένη εκδήλωση. Να είναι κυρίως στην μνήμη του Λυκούργου Γαϊτανάρου αλλά και όλων όσων ως Αθλητές, Παράγοντες, Μέλη και Φίλοι των δύο Σωματείων, προσέφεραν ανιδιοτελώς στην πρόοδο του καλαματιανού αθλητισμού. Την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022 έγινε η προγραμματισμένη εκδήλωση στο ανακαινισμένο από την Περιφέρεια Πελοποννήσου γήπεδο του Μεσσηνιακού. Παρευρέθηκαν, εκτός του γιού και εγγονού του βασικού μνημονευόμενου Λυκούργου Γαϊτανάρου, Γιάννη και Λυκούργου, πολλοί συγγενείς αυτών που αναφέρθηκαν ονομαστικώς στην εκδήλωση και οι οποίοι ανήκαν στην κατηγορία των ανθρώπων που της Ανιδιοτελούς Προσφοράς. Παρευρέθηκε ο δήμαρχος Καλαμάτας Θανάσης Βασιλόπουλος και ο αντιδήμαρχος και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Γιώργος Φάββας. Ήταν εκεί και ο Γιώργος Ράλλης, μέλος της Διοίκησης της ΠΑΕ Π.Σ. «Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ». Βρέθηκαν ακόμη πολλοί παλαίμαχοι αθλητές όλων των ομάδων της Καλαμάτας και της ευρύτερης περιοχής, αρκετοί παράγοντες ομάδων, απλοί φίλαθλοι και αρκετά νέα παιδιά που θέλησαν να δουν και να μάθουν πώς ξεδιπλώθηκε η αθλητική ιστορία της Καλαμάτας. Το τρισάγιο τέλεσε ο αιδεσιμότατος Ξενοφών Γαλανόπουλος. Προλόγισε ο Χρήστος Ζερίτης. Μίλησαν ο δήμαρχος Θανάσης Βασιλόπουλος, εκ μέρους των παλαιμάχων του Μεσσηνιακού ο πρόεδρος Σταύρος Χριστόπουλος, εκ μέρους των παλαιμάχων του Π.Σ.»Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ» ο Μανώλης Θεοδώρου και εκ μέρους της οικογένειας Γαϊτανάρου ο εγγονός Λυκούργος Γαϊτανάρος. Η θέση του Μεσσηνιακού για την εκδήλωση αυτή είναι η παρακάτω: «Όποιος ξεχνά την ιστορία και την προσφορά κάποιων κάνει μεγάλο λάθος. Οφείλεται τιμή και είναι χρέος όλων μας να θυμόμαστε και να μην ξεχνάμε. Να θυμόμαστε πως τον αθλητισμό εισήγαγε ο Μεσσηνιακός στην Καλαμάτα του 1888, να θυμόμαστε πως το Ποδόσφαιρο το έφερε ο Μεσσηνιακός στην Καλαμάτα του 1909, να θυμόμαστε πως το γήπεδο του Μεσσηνιακού από το 1900, τότε δηλαδή που δώρισε ο Δήμος Καλαμάτας έκταση γης, φιλοξένησε την αθλητική πρόοδο, να θυμόμαστε πως, μετά τον Μεσσηνιακό, ιδρύθηκε το 1924 η ΑΕΚ Καλαμάτας και ο Βυζαντινός που συγκέντρωσαν τους κατατρεγμένους Μικρασιάτες και Κωνσταντινουπολίτες πρόσφυγες. Να θυμόμαστε τους καλαματιανούς ποδοσφαιριστές, ντόπιους και επήλυδες, στα μαύρα χρόνια της κατοχικής περιόδου, που τους έβαλαν με το ζόρι οι Γερμανοί να αγωνιστούν την Άνοιξη του 1944 με γερμανική ομάδα στρατιωτών. Να θυμόμαστε πως ο Μεσσηνιακός με πρόεδρο τον δήμαρχο Παναγιώτη Καίσαρη ξεκίνησε το 1956 το πρώτο Meeting Στίβου στην Ελλάδα, τα γνωστά «Παπαφλέσσεια». Να μην ξεχνάμε πως η Καλαμάτα και η Μεσσηνία μπήκαν στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδος τα χρόνια 1969-1973 επί προεδρίας του αείμνηστου Λυκούργου Γαϊτανάρου. Να μνημονεύομε τον ζώντα Σταύρο Παπαδόπουλο, μεταγενέστερο πρόεδρο του Π.Σ. «Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ» και του ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΥ Γ.Σ.1888 που χρηματοδότησε και στήριξε το ποδόσφαιρο της Καλαμάτας, πηγαίνοντάς το ψηλότερα τα χρόνια της προεδρίας του. Να φέρνομε στο μυαλό μας τον αείμνηστο Βασίλειο Κουτέλα, πρόεδρο του Μεσσηνιακού, που έκανε το τμήμα Βόλεϊ του συλλόγου γνωστό σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο με προπονητή τον Γέρζι Βέλτς. Να θυμόμαστε τους απλούς Παράγοντες, τα Μέλη και τους Φίλους των Σωματείων, που έκαναν αθόρυβα τη δουλειά με τα παιδομαζώματα από τις αλάνες, το τρέξιμο για να λύνουν τα καθημερινά προβλήματα της λειτουργίας των ομάδων, αυτούς που με τη δύναμη και τις γνωριμίες τους έδωσαν δουλειά σε άνεργους αθλητές που φάγανε ψωμάκι και τάισαν τις οικογένειές τους. Και να θυμόμαστε πως το έκαναν με Ανιδιοτέλεια. Ούτε δήμαρχοι γινήκανε, ούτε πρόεδροι ζητήσανε να γίνουνε, ούτε και εκμεταλλεύτηκαν τις γνωριμίες τους για δικό τους όφελος. Μόνο για το καλό του Αθλητισμού και των Αθλητών-Αθλητριών. Ας είναι ελαφρό το χώμα που σκεπάζει όσους δεν ζουν και ας έχουν δύναμη και υπομονή όσοι σήμερα προσφέρουν για την πρόοδο του Αθλητισμού. Το μόνο που πρέπει να κάνομε εμείς οι άλλοι, είναι να μνημονεύομε όλους τους αγνούς και άξιους που με ανιδιοτέλεια έκαναν όσο ζούσαν, αλλά και τους άλλους που σήμερα πράττουν το Χρέος τους με όραμα μια καλύτερη αθλητική Ημέρα με Ήθος».
Ο σχολιασμός έχει κλείσει. Εάν θέλετε να συζητησετε περαιτέρω περί αυτής της ανάρτησης, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.